ಅನುದಿನವೂ….
ದಿನದಿನವೂ ಹೂಗಳು
ಅರಳುತ್ತವೆ , ಬಾಡುತ್ತವೆ.
ಮತ್ತೆ ಮೊಗ್ಗು ಹುಟ್ಟುತ್ತವೆ , ಅರಳುತ್ತವೆ .
ಏನೂ ಅನಿಸಲಿಲ್ಲ.
ವರ್ಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಎಲೆಗಳು
ಹಣ್ಣಾಗಿ ನೆಲಕ್ಕೆ ಉದುರಿ ಬೀಳುತ್ತವೆ
ಮತ್ತೆ ಚಿಗುರುತ್ತವೆ .
ಏನೂ ಅನಿಸಲಿಲ್ಲ .
ಯಾರೋ ಒಬ್ಬ ಅರಿವುಗೇಡಿ
ಟೊಂಗೆ ಸವರಿ ಕತ್ತರಿಸುತ್ತಾನೆ ;
ನೋವಾಗುತ್ತದೆ.
ಸಾವರಿಸಿಕೊಂಡು ಸುಮ್ಮನಾಗುತ್ತಾನೆ
ಮತ್ತೊಂದು ಟೊಂಗೆ ಚಿಗುರುವ ಭರವಸೆಯಿದೆ.
ಮತ್ತ್ಯಾರೋ ಆ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಗಿಡದ ಬುಡವನ್ನೆ ಕಡಿದು ಹಾಕುತ್ತಾನೆ .
ಹತಾಶೆಯಿಂದ ದುಃಖವಾಗುತ್ತದೆ.
ನೆರಳು , ಚೆಲುವು , ಪರಿಮಳ , ಉಸಿರು
ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಮೇಲೆ
ಅನುದಿನವೂ
ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತದೆ.
ತನ್ನದಲ್ಲವೆನ್ನುವುದು
ತನ್ನದೇ ಆಗಿರುತ್ತದೆ.
ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಮೇಲೆ
ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತದೆ.
-ಲಿಂಗಾರೆಡ್ಡಿ ಶೇರಿ, ಸೇಡಂ, ಕಲಬುರ್ಗಿ ಜಿಲ್ಲೆ.
——