ಅನುದಿನ‌ಕವನ-೧೬೪, ಕವಿ:ಜೀವಿ(ಡಾ.ಗೋವಿಂದ) ಕವನದ ಶೀರ್ಷಿಕೆ: ಕನ್ನಡ‌ದ ಬೆಳಕು

ಕನ್ನಡದ ಬೆಳಕು

(ಅಗಲಿದ ಮಹಾ ಚೇತನ ಡಾ. ಸಿದ್ದಲಿಂಗಯ್ಯ ಅವರ ಸ್ಮರಣೆಗಾಗಿ)

ದುಂಡು ದುಂಡಾದ ಸುಂದರಾಂಗ|
ಬೆಳೆದು ನಿಂತುಕೊಂಡ ಮನದಂಗ|
ನಿರಂತರವು ಹೋರಾಟದಾ ಸಂಗ|
ಕಣ್ಣಲಿರಿಸೆ ಮದನ ಮೋಹನಾಂಗ||

ನೋವ ನುಂಗೀ ನೊಂದವರ ಕಂಡ|
ಅವರು ನಲುಗುವುದಾ ಮನಗಂಡ|
ಸಾವದಾನದಲಿ ಅವಮಾನವುಂಡ|
ದೇವರ ಲೀಲೆಯನೆ ಬಿತ್ತರಗೊಂಡ||

ಮನೆಯ ಶುದ್ಧಿಗೆ ಮಾತಂಗಿ ಕರೆದೆ|
ಆನೆಯ ಬಲದ ಜನರ ಎಚ್ಚರಿಸಿದೆ|
ಮನೆತೊರೆದು ಏಕಾಂತ ಬಯಸಿದೆ|
ನೆನೆಯುತ ಮಹಾಮನೆ ನೋಡಿದೆ||

ಮಂದವಾದ ಮಂದೀನ ನೋಡಲು|
ಅಂದದಲಿರುವ ಜನಗಳ ಬೆರೆಸಲು|
ಮಂದಹಾಸದ ಮಮತೆ ತೋರಲು|
ಬಂಧನಾ ಸಂಕೋಲೆ ಮುರಿಯಲು||

ತುಕ್ಕು ಹಿಡಿದ ಲೇಖನಿ ಝಳಪಿಸಿದೆ|
ಮಂಜು ಮುಸುಕಿಗೆ ಕಿರಣ ನೀನಾದೆ|
ಅಂಜದಲೆ ಶಕುತಿಯನೂ ತೋರಿದೆ|
ಜಂಜಾಟ ಕಳೆ ಕೀಳಲೂ ಎಚ್ಚರಿಸಿದೆ||

ಬಂಡತನದಾ ಗಂಡೆದೆ ನೋಡಿದರು|
ಅಂಡಲೆವನಲ್ಲೆಂದೆ ದೂರ ಸರಿದರು|
ಕಂಡರೂ ಕಾಣದಂತಿರತೊಡಗಿದರು|
ದಲಿತ ಕವಿಯೆಂದೆ ದೂರವಿರಿಸಿದರು||

ತಂಡದ ನಾಯಕನಾಗಿಯೇ ಮೆರೆದೆ|
ಧಮನಿತರೇಳ್ಗೆಗೇ ಅಕ್ಷರಕ್ರಾಂತಿಗೈದೆ|
ಅಮರ ಚರಿತೆಯನೆ ಹೊರ ಹಾಕಿದೆ|
ಸಿದ್ದರಿಗೇ ಸಿದ್ಧವಾಗೆ ಬೆಳೆದೂ ನಿಂತೆ||

ವಿದೇಶವ ಸುತ್ತಿ ಕೋಶವ ಓದಿದನು|
ನಮ್ಮೂರ ದಾರಿಯಾ ಧೀರನಾದನು|
ನಾಡದೇವಿಯಾ ಮರಿಮಗನಾದನು|
ನಾಡಿಗೆ ಹಿರಿಯನಾಗಿಯೆ ಮೆರೆದನು|

-ಜೀವಿ
(ಡಾ.ಗೋವಿಂದ)
ಕನ್ನಡ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯ, ಹಂಪಿ
*****

ಜೀವಿ(ಡಾ.ಗೋವಿಂದ)