Category: ಅನುದಿನ ಕವನ

ಹೆಚ್ಚುತ್ತದೆ ಏಕೆ ನಿಮ್ಮ ಅಸಹನೆಯ ಆಳ? ಒಡೆಯುತ್ತದೆ ಏಕೆ ನಿಮ್ಮ ದ್ವೇಷದ ಕಟ್ಟೆ? ಶತಮಾನಗಳ ಅವಮಾನ ಸಹಿಸಿದ ಬದುಕಿಗೆ ನಕ್ಕರೆ ಎಷ್ಟೊಂದು ದೂರುಗಳು! ಅತ್ತರೆ ಎಷ್ಟೊಂದು ಗುದ್ದುಗಳು! ನಿಮ್ಮ ತಿರಸ್ಕಾರದ ನೋಟ ತಿವಿಯುತ್ತದೆ ಏಕೆ? ಬಗ್ಗಿದ ನಡುವ ನೆಟ್ಟಗಾಗಲು ಬಿಡುವುದೇ ಇಲ್ಲ…

ಎದೆಯಲ್ಲಿ ಮುಳ್ಳು ಮುರಿದ ಸದ್ದು ಹೆಚ್ಚು ಮಾತನಾಡಿಸಬೇಡ ನೀನೇ ಗೀರಿದ ಗಾಯದ ನೋವನ್ನು ನಿನ್ನೆದುರು ಹರವಿಬಿಟ್ಟೆನೆಂಬ ಭಯ… ಬಹಳ ಹೊತ್ತು ಜೊತೆಗಿರಬೇಡ ಬದುಕುವ ಆಸೆ ಚಿಗಿತುಕೊಂಡು ನೀನು ಬೇಕೇ ಬೇಕೆಂಬ ಹಠವನ್ನು ಹೇಗೆ ಸಂತೈಸಲಿ….. ಹೂತ ನೆನಪುಗಳ ಗೋರಿ ಮತ್ತೆ ಅಗೆಯಬೇಡ…

ನಮ್ಮ ಅಂಬೇಡ್ಕರ ಅಂಬೇಡ್ಕರರು ದೇವ ದೈವಕಿಂತಲೂ ಮಿಗಿಲು ತೆರೆದರೆಮಗಾಗಿ ಅವಕಾಶಗಳ ಹೆಬ್ಬಾಗಿಲು ಶೋಷಿತರ ಪ್ರಗತಿಗೆ ದುಡಿದರು ಹಗಲಿರುಳು ಕಾರ್ಯವರಿತು ಹೂಮಳೆಗರೆಯಿತು ಮುಗಿಲು ಕಾಣದ ದೇವರುಗಳು ನಮಗೇತಕೆ ಬೇಕು ? ಮೈಲಿಗೆಯೆನ್ನುವವರನು  ತೊರೆಯಬೇಕು ಮೂಢನಂಬಿಕೆಗಳತ್ತ ಕತ್ತಿ ಬೀಸಲೇಬೇಕು ಬಾಬಾ ಸಾಹೇಬರ ನಾಮವೆಮಗೆ ಬೇಕು…

ಜಗತ್ತೆ ನಿಬ್ಬೆರಗಾಗಿ ನನ್ನ ದೇಶದ ಜ್ಞಾನ ಸೂರ್ಯನಿಗೆ ಶರಣಾಗಿ ಹೋಗಿತ್ತು… ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಎನ್ನುವ ಹೆಸರೊಂದು ನನ್ನ ದೇಶದತ್ತ ವಿದೇಶಗಳು ತಿರುಗಿ ನೋಡುವಂತೆ ಮಾಡಿತ್ತು… ಹಿಡಿ ಭೂಗೋಳದ ದೇಶವೆಲ್ಲ ಭಾರತದ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಹೆಸರನ್ನು ಜಪಿಸಿದಷ್ಟು ಇನ್ನಾರ ಹೆಸರನ್ನು ಜಪಿಸಿಲ್ಲವೆಂಬುದು ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ಎಂದೋ ದಾಖಲಾಗಿ…

ಸಖಿ ಬಂದುಬಿಡು ಸಖಿ ಬತ್ತಿದೊಲವ ಚಿಮ್ಮಿಸಲು ಬೆಟ್ಟದಷ್ಷು ನೋವನು ಬದಿಗೆ ಸರಿಸಲು ಮುದುಡಿದಾ ಮನವು ಮತ್ತೆ ಅರಳಿಸಲು ಸೋತ ಕಂಗಳಲಿ ಕಾಂತಿಯನು ತುಂಬಲು ಬಂದುಬಿಡು ಸಖಿ ಮನಕೆ ಚೈತನ್ಯ ಬರಿಸಲು ಕಾಯುತಲಿರುವ ಸಂಸಾರಕೆ ಚಾಲನೆ ನೀಡಲು ಕೈಯ್ಯಾರೆ ತಂದಿರುವೆ ತಾವರೆ ಮುಡಿಯಲು…

ಬುದ್ಧ ಪ್ರತಿಮೆಗೆ ಪುಷ್ಪಗಳ ತೊಡಿಸಿ ಅಹೋರಾತ್ರಿ ಪಠಿಸಿ ಪೂಜಿಸಿ‍ ಪುನಃ ನಾಳೆಗೆ ಭೂ ಕಬಳಿಕೆ, ಹತ್ಯೆ ಅನಾಚಾರಗಳನೆಸಗುತ ಪ್ರೀತಿ ಕರುಣೆಗಳನೆ ಮರೆತರೆ ದಕ್ಕಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಆಗದು ಬುದ್ಧನ ಮುಗ್ಧತೆಯ ಚೆಲುವು! ಪದಗಳನು ಪೋಣಿಸಿ, ಮೆರೆಸಿ ಪುಸ್ತಕದ ಪುಟಗಳನು ತುಂಬಿಸಿ ದಾಯಾದಿ, ಬಂಧು, ಸಹಮಿತ್ರರೊಡನೆ…

ಎಷ್ಟೊಂದು ಮುಖಗಳ ನಡುವೆ ಇಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ `ಎರಡು ಮುಖ’! `ಹೊರ ಮುಖ’, `ಒಳ ಮುಖ’ ಹೊರಮುಖ ಸದಾ ನಗು ಸೂಸುತ್ತ ಖುಷಿಯಲ್ಲಿ ಮಿಂದೇಳುತ್ತದೆ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸ, ಮಾತಿನ ಸೊಗಸು, ಜೋರು ನಗು, ಆಹಾ! ಮುಚ್ಚಿದ ಬಾಗಿಲುಗಳಲ್ಲಿನ ಒಳಮುಖ ಭಾವುಕವಾಗಿ  ಬಿಕ್ಕುತ್ತದೆ ಎರೆದುಕೊಳ್ಳುವಾಗ  ಹರಿದದ್ದು…

ಅಂಧತೆಯ ನಿಲುವು ಕರಿಯ ದಾರದ ಮದ್ಧ್ಯೆ ಬಿಳಿಯ ಛಾಯೆ ಹೊರಬರದೆ ಗಂಟಾಗಿ ಸಿಲುಕಿದೆ… ಬಿಡಿಸಲಾರದ ಎಳೆಗೆ ಅಂಧತ್ವದ ಕಪ್ಪು ಬೆಳಕ ಎಳೆಯು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳದೆ , ಮನದಿಂದ ದೂರಸರಿದಿದೆ….. ಜಗದ ಸೌಂದರ್ಯವನು ಮನದ ಉಸಿರೊಳಗೆನೆ ಸವಿಯುತಿದೆ, ಆದರೂ ಬೆಳಕ ಸ್ಪರ್ಶವನು ಎಳ್ಳಷ್ಟೂ ತನ್ನ…

ಬಾಡಿನ ರುಚಿ ಬೀದಿಯ ಉದ್ದಕು ಬಾಡಿನ ಘಮಲು ಮನಸ್ಸು ತೇಲಿತು ಆಹಾ…! ಅಮಲು ನಾಲಿಗೆ ತುದಿಗೆ ಬಾಡಿನ ತುಂಡು ದೇಹ ತೂರಾಡಿತ್ತು ಹಾಕದೆ ಗುಂಡು ನಟಕ್ಕನೆ ಕಡಿದಿತ್ತು ಹಲ್ಲು ನಲ್ಲಿ ಮೂಳೆ ಮನಸ್ಸು ಹೇಳಿತು ಆಹಾ… ಗಟ್ಟಿಯಾಯ್ತು ಮೂಳೆ ಸೊರೆಯುತ ನೆಕ್ಕುತ…

ಬೆಸೆಯುತ್ತವೆ ನೋಯುತ್ತವೆ ಪ್ರತಿ ಜಾಡಿನ ಅರಿವಿದ್ದರೂ…. ಒಲವ ಹಂಬಲಿಸುವ ಮುಖಗಳ ಮುಖನೋಡಲು ಸಾದ್ಯವಿಲ್ಲದೆ ಕಲ್ಲುಗೂಟದಂತೆ ಇದ್ದೇ ಬಿಡುತ್ತವೆ.!!! ಚಲನೆ ಅಗಾಧ ಶಕ್ತಿ ಹೊರಟಿದ್ದು ಇರುವೆ ಸಾಲಿನಂತೆ ಏಟು ಬಿದ್ದಿರುವುದು ಶತ್ರುಗಳಿಂದ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ.. ಬಾಳಿನಲಿ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತೇವೆ ‘ಹುಟ್ಟು’ ‘ಸಾವು ‘…